خودروهای غول‌ پیکر

شرکت‌های کمی از سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ که ایالات متحده و بسیاری از دنیای غرب را در رکورد اقتصادی فرو برد، گریختند. یکی از بدترین ضربه‌ها به صنعت خودروسازی بود، چون بدیهی است فروش اتومبیل به کسانی که از کار بی کار شده بودند سخت بود.

قبل از سقوط بازار، فروش شرکت خودروسازی آمریکایی استودبیکر رونق داشت. این شرکت با سه کارخانه بزرگ ۹۰ هکتار مساخت داشت و هر سال بیش از ۱۸۰ هزار خودرو تولید می‌کرد. وقتی رکورد بزرگ اتفاق افتاد، استودبیکر مثل بسیاری از شرکت‌ها فعالیت خود را کاهش داد و بسیاری از کارگرانش را اخراج کرد. این شرکت به سختی از رکود بیرون آمد. رئیس هیئت مدیره آن خودکشی کرد. تصمیمات بدی در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ گرفته شد و رقابت سختی با شرکت‌های خودروسازی مثل فورد و ژنرال موتورز داشت.

در میان همه این مشکلات، استودبیکر یک ماکت عظیم چوبی از استودبیکر پرزیدنت ساخت. پرزیدنت یکی از بهترین مدل‌های این شرکت بود. این خودرو در سال ۱۹۲۶ عرضه شد، موتور شش سیلندر ۵.۸ لیتری و ۱۲۲ اسب بخار قدرت داشت که آن را پادشاه سرزمین رکوردداران سرعت می‌کرد. همچنین فیلتر‌های مدرنی برای هوا، روغن و سوخت و یک ترموستات پیشرفته داشت.

این شرکت در سال ۱۹۳۱ برای فروش بهتر، یک ماکت عظیم چوبی از پرزیدنت ساخت که دو و نیم برابر محصول اصلی بود. این مدل بیش از ۱۲ متر طول و ۴.۲ متر ارتفاع داشت. همچنین ۵.۵ تن وزن داشت و بدنه آن از کاج سفید ساخته شده بود. چرخ‌های آن هم بیش از ۲ متر قطر داشتند.

این خودروی چوبی در شهر ساوت‌بند (South Bend) در ایالت ایندیانا مونتاژ شد و تبلیغات خوبی برای این شرکت و یک جاذبه دیدنی برای ساکنان منطقه و گردشگران گذری شد.

متاسفانه اقدامات کمی برای حفظ این خودروی چوبی در برابر سرمای زمستان انجام شده بود. این خودرو تا بهار سال ۱۹۳۶ دوام آورد و سپس توسط شرکت سوزانده شد.

اما علاقه استودبیکر به ساخت خودرو‌های غول پیکر به پرزیدنت چوبی ختم نشد. در نمایشگاه جهانی سال ۱۹۳۳ شیکاگو، استودبیکر از یک غول دیگر رونمایی کرد: ماکت لندکروز استودبیکر که ۲۴ متر طول و ۹ متر ارتفاع داشت و از جنس گچ با اسکلت چوبی بود.