شورش غیرنظامیان
در سال ۱۸۲۱ زندان ایالتی آوبرن در نیویورک، تحت ریاست مردی بیرحم به نام الام لیندز اداره می‌شد که به شکنجه و شلاق زدن زندانیان مبادرت می‌ورزید. بسیاری از نگهبانان زندان نیز با این روش اداره زندان مخالف بودند.
یک روز، لیندز سه تن از نگهبانان را به دلیل خودداری از شلاق زدن زندانیان اخراج می‌کند و یک آهنگر محلی به نام جاناتان تامپسون را برای انجام این کار فرا می‌خواند. آن روز غروب، تامپسون پس از خارج شدن از زندان خود را با گروهی از افراد روبرو می‌بیند.
این گروه آنقدر از کتک خوردن زندانیان توسط او عصبانی بودند که روی بدن او قیر و پر مرغ ریخته و او را در خارج از زندان و روی خط راه آهن گرداندند. زندانیان با دیدن این صحنه دست به شورش زدند.
اگر چه این آشوب چندان قابل توجه نبود، اما لیندز از آن به عنوان ابزاری برای تایید روش‌های بیرحمانه خود علیه زندانیان استفاده کرده و پس از این ماجرا، شرایط برای زندانیان بسیار دشوارتر از قبل شد.
