اساس مهرپرستى و ریشه هاى تاریخى آن

اساس مهرپرستى یا میترائیسم ؛

((… اساس مهرپرستى یا میترائیسم بر این اعتقاد است که مهر خداى بزرگ است و خدایان دیگر کوچکتر از او. متیرائیسم براساس پرستش آتش و پرستش قواى طبیعت ، مثل باد و طوفان ، خرمى و بهار، آسمان و کوه و جنگل و شب و… پرداختن به سحر و جادو است که لازمه پرستش قواى طبیعت و اعتقاد به ارواح خبیث و طیب که دست اندرکار جهان اند، است …))

جادو اساس میترائیسم ؛
((یکى از اصول میترائیسمى … سحر و جادو است . میترائیسم براساس ‍ پرستش آتش و مهر است . و ((مهر)) یعنى خدائى که در خورشید جاى دارد، نه خود خورشید؛ و اصالت را از آن جادوگر مى داند.
یعنى ممکن نیست در جامعه اى جادوگرى باشد، اما جادوگر نباشد.

آن که ذوق و استعداد و هوش بیشترى داشته باشد، با مطالعه و علم نمى تواند (تنها به این دلایل ) بر جاى جادوگر تکیه بزند، که جادوگرى و مذاهب قدیم به صورت سازمان رسمى ارثى اداره مى شدند و جادوگران متولى امور دینى بودند و رابطه هاى انسان و خدا… ارزش مقام هر جادوگر به تقوى و علم نبود، بلکه در خون و ذاتش بود که ارث مى برد و براى فرزندش به میراث مى گذاشت ، و براى دیگران (هر چه باهوش تر و بهتر) ممکن نبود که به چنان مقامى برسند…))

روحانیون مهرپرستى ؛ ریشه هاى تاریخى آئین

((در میترائیسم ، اصالت از ان مغان و روحانیان وابسته به مذهب مهرپرستى بود…
که براى انجام اعمال مذهبى ، نیروى بسیار زیادى داشتند، و مردم بى اعتقاد به انها و فضیلتشان (!) نیز ناگزیر از تقلید و متابعتشان بودند، چرا که کار دینشان منحصرا به دست ((مغان )) بوده و مغان چون دین را در انحصار داشتند، مى توانستند به اقتضاى مصالحشان آن را تعبیر و تفسیر کنند.

مثلا یکى از وسائل درآمدشان ، قربانى بود (همچنان که در مذهب ودا بود و بودا لغوش کرد) که فراوان بود و از بزرگترین راههاى امرار معاششان … قربانى براى مردم نبود؛ براى خود خدا بود و اجرا کننده مراسم قربانى و حامل قربانى به بارگاه خداوندى جز مغ نمى توانست کسى دیگر باشد… در ((مهرپرستى )) نیز مغان یا کارتان ها بزرگترین نیروى حاکم بر قبایل آریائى بودند…))