موزه آبکار

موزه آبکار

موزه آبکار بنایی در مجموعه کاخ سعدآباد است. این بنا قبل از انقلاب به کاخ لیلا پهلوی شناخته می‌شده است. قدمت این بنا به همان زمان‌ها برمی‌گردد و خیلی قدیمی نمی‌باشد. بعد از مهاجرت لیلا پهلوی به همراه خانواده این کاخ به دست سازمان میراث فرهنگی افتاد. بعد از تغییراتی جزئی در سال‌های بعد از انقلاب این بنا به موزه مینیاتور آّبکار، با چند بخش تبدیل شد.

علت نامگذاری این موزه

کلارا آبکاریان مینیاتوریست و تذهیب‌کار ایرانی-ارمنی نخستین زن مینیاتوریست ایران بود. وی در مدت زمان عمر فعالیت هنری خود هرگز دست به فروش آثار خود نزد و معتقد بود که هنر و پول ارتباطی با هم ندارند. وی سرانجام خانه و آثارش را در اختیار سازمان فرهنگی گذاشت و لقب استاد را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد. در سال ۱۳۷۲، سازمان میراث فرهنگی، کاخ لیلا پهلوی را برای نمایش آثار این فرد انتخاب کرد و از آن زمان نام موزه به موزه مینیاتوری آبکار تغییر یافت.

آثار تاریخی تهران

بخش‌های مختلف موزه آبکار

این موزه بطور کل از چند مجموعه کوچکتر و سه تالار تشکیل شده است.

تالار شماره یک: این سالن محل نمایش آخرین آثار این هنرمند می‌باشد که بطور عمده شاما آثار، تذهیب و نقش گره با تنوعی خاص می‌باشد. تابلوهای تک چهره زنان به شیوه قلم‌گیری از این آثار می‌باشند.

تالار شماره دو: این سالن شامل سه دسته آثار از کلارا آبکار به شرح زیر می‌باشد؛

نقاشی آبرنگ و مستندسازی اشیا موزه مردم شناسی

نقاشی زیر لاکی و روغنی

آثار مینیاتور

تالار شماره سه: آثار مینیاتور آّبکار.

اطلاعات بازدید از موزه آبکار

محل دقیق این موزه به آدرس: تهران-میدان تجریش-خیابان سعد آباد-مجموعه کاخ سعدآباد می‌باشد.

از مترو تجریش به راحتی ماشین‌هایی برای رساندن شما به این مجموعه وجود دارد. و همچنین با ماشین شخصی خود می‌توانید به این محل بروید.

بازدید از موزه همه روزه جز ایام سوگواری از ساعت 6 تا ۱۶:۳۰ برای علاقمندان میسر می‌باشد.

موزه آبکار تهران

بنای موزه مینیاتور آبکار یکی از ساختمانهای نه چندان قدیمی مجموعه کاخ سعد آباد است. موزه آبکار تهران پیش از انقلاب کاخ لیلا پهلوی معروف بود. در سال ۱۳۷۳ این بنا به موزه مینیاتور آبکار تبدیل شد. برای شکل گرفتن موزه، زیر نظر معماران سازمان میراث فرهنگی کشور ، مختصر تغییری در فضای داخلی آن صورت گرفت و اتاقها به تالارهای موزه تبدیل شد .بنای موزه مینیاتور آبکار، در این مجموعه، در جایی قرار گرفته که چند موزه آنرا همچون نگینی در بر گرفته است، در ضلع شمالی موزه نظامی در ضلع جنوبی موزه بهزاد ، در ضلع شرقی فضای سبز و در غرب و جنوب غربی آن کاخ موزه ملت قرار دارد . محوطه بنا در میدان گاه با فضای بیشتری دیده می شود حوض دایره ای شکل با فواره های زیبا به سبک دوره قاجار و چند باغچه آن را تزیین کرده است. بر روی دیوار آجری قسمت شرقی موزه بر روی دو صفحه فلزی به رنگ زرد دو یادمان دیده می شود ، یکی تابلوی موزه مینیاتور آبکار که با خطوط اسلیمی ظریفی تزئین شده و دیگری لوح یادبود افتتاح موزه.

درب ورودی ، درب چوبی است که با اللهام از درب های دوره قاجار با نقش گره ساخته شده است . با گذشتن از دو پله کوتاه ، پا به درون موزه می گذاریم و وارد تراس کوچکی می شوین که ورودی ساختمان محسوب می شود . در سمت راست ورودی ، که رد ضلع شرقی بنا قرار گرفته است ، تالار شماره یک به چشم می خورد.

برای تبدیل این بنا به موزه هیچگونه تغییری در ساختار فیزیکی ساختمان داده نشده است.