تاریخچه توپ گلف

گلف در چهار قرن اول خود با پنج نوع توپ مختلف بازی می‌شد: توپ چوبی، توپ مویی، توپ پری، توپ کائوچویی و توپ هاسکل. هیچ شاهد محکمی از استفاده از توپ‌های چوبی در گلف حمایت نمی‌کند. چنین توپ هایی فاقد خواص کنترل خوب بودند، چون صاف بودند و بیشتر از ۷۵ متر نمی‌رفتند. توپ‌های مویی از هلند نشات گرفتند و در سال ۱۴۸۶ تا ۱۶۱۸ از آنجا به اسکاتلند صادر می‌شدند. از سال ۱۵۵۴ ساخت آن‌ها در اسکاتلند شروع شد، توپ‌های مویی از موی گاو و مثل توپ‌های پری تولید می‌شدند. توپ‌های گلف مویی گران بودند. از قرن شانزدهم تا اوایل قرن هجدهم، هریک از آن‌ها ۲ تا ۵ شیلینگ فروخته می‌شدند.
کفاشان از پر پرندگان که از قفس جمع می کردند برای ساخت توپ‌های گلف پری استفاده کردند. توپ‌های پری از دوختن سه قطعه چرم خیس به هم، برعکس کردن تکه‌های دوخته شده و پر کردن آن با پرهای خیس ساخته می‌شد. وقتی آن‌ها خشک می‌شدند پر‌ها بزرگ شده و چرم کوچک می‌شد در نتیجه فشار بیشتر و توپ سفت‌تر می‌شد. برخی منابع می‌گویند دو یا سه توپ در روز به این روش ساخته می‌شد در حالی که منابع دیگر بیان می‌کنند که ۵۰ تا ۶۰ توپ در هفته ساخته می‌شد. این کار سختی بود و کسانی که آن را انجام می‌دادند اغلب در جوانی می‌مردند. توپ‌های پری بسته به کیفیتشان بین ۲.۵ تا ۵ شیلینگ فروخته می‌شدند. از آنجا که توپ‌های پری محکم‌تر از توپ‌های مویی بودند می‌توانند فواصل دورتری و تا ۱۷۶ متر بروند.
ساخت توپ‌های کائوچوی گیاهی در سال ۱۸۴۸ آغاز شد تاجایگزین توپ‌های پری شود. این توپ‌ها در اصل صاف بودند و بعد شیارهایی به آن اضافه شد که عملکردش را بهتر می‌کرد. توپ‌های کائوچویی از ارزان‌تر و قوی‌تر از توپ‌های پری بودند، اما تا سال ۱۸۶۰ جایگزین آن‌ها نشدند، چون به اندازه کافی باکیفیت نبودند و در میان مردم جا نیفتاده بودند. بعد از اختراع قالب برای این توپ ها، تولیدشان افزایش یافت و به قیمت یک شیلینگ فروخته شدند. بعد‌ها توپ‌های هاسکل جانشین توپ‌های کائوچویی شدند. در سال ۱۸۹۸ کوبرن هاسکل آمریکایی پیچاندن نخ‌های لاستیکی هسته توپ را مکانیزه کرد. از زمان هاسکل اصلاحات طراحی توپ گلف ادامه دارد.

بهترین از سراسر وب

[toppbn]
ارسال یک پاسخ