آثار تاریخی بابل

آثار تاریخی بابل

شهر بابل به عنوان دومین شهر پرجمعیت مازندران دارای جاذبه های تاریخی و گردشگری فراونی است  که ما در این مقاله قصد داریم به معرفی چند جاذبه تاریخی محصور کننده و قدیمی آن بپردازیم

 پل محمد حسن خان

این پل واقع در شهرستان بابل به عنوان یکی از مکان های تاریخی به شمار می رود که پیشینه آن به اوایل حکومت کریم خان زند بر می گردد. این اثر به دستور محمد حسن خان قاجار به بهانه قدردانی از مردم بابل بعد از پیروزی بر کریم خان زند و تسخیر و اِشغال شهر بابل  بر روی  رودخانه بابل ساخته شد. از ویژگی های این اثر ، معماری برجسته آن است که الهام گرفته از بناهای دوران صفوی است.از عواملی که این اثر ملی را مهم و ارزشمند ساخته آن است که این پل باعث ایجاد راه ارتباطی بین بخش های بندپی غربی و بندپی شرقی بابل شده است.

کاخ سلطنتی بابل

این عمارت باشکوه و تاریخی در جنوب شهرستان بابل درون یک باغ باصفا و بزرگی در دوران پهلوی بنا شده است . این کاخ در ۲ طبقه احداث شده است که در هر طبقه اتاق ها و سالن های بسیار متعددی در ابعاد مختلف وجود دارد .ویژگی چشمگیر این عمارت ، تزئینات زیبا و جذابی است که به صورت گچ بری های ظریف و هنرمندانه  و استفاده از مصالح مجلل در ساخت نمای داخلی و بیرونی کاخ خلق و ایجاد شده است. این منطقه توریستی امروزه پذیرای گردشگران و بازدید کنندگان زیادی از سراسر جهان است.

آشنایی با جاهای دیدنی بابل

روستای دیوا عمران از آثار تاریخی بابل

این روستای کهن و تاریخی در قسمت بندپی بابل واقع شده است و قدمتی ۱۲۰ ساله دارد و معماری آن برگرفته از زمان قاجار می باشد. روستای دیوا عمران در لغت به معنای منطقه ی پهلوان نشین است که  در گذشته پذیرای دو طایفه ی بندپی با نام های عمران و ملک شاه بوده است و جمعیت آن به ۱۲۰ نفر می رسد. این روستا از ناحیه شمال به روستای دولت رودبار و از جنوب به جنگل های فراوان و از ناحیه غرب به روستای شیاده و از شرق به روستای مشهور کلارود می رسد.

موزه بابل

موزه بابل موسوم به گنجینه بابل به عنوان تنها موزه مردم‌شناسی مازندران در ساختمان شهرداری سابق شهر بابل واقع شده‌است.

ساختمان این موزه در سال ۱۳۰۷ به عنوان بلدیه یا شهرداری بنا شده بود. این ساختمان در سال ۱۳۷۴با کاربری فرهنگی در اختیار میراث فرهنگی مازندران قرار گرفت و پس از احیا، مرمت و بازپیرایی در بهمن سال ۱۳۷۵به عنوان موزه بابل افتتاح شد.

این موزه با بخش‌های باستان‌شناسی، مردم‌شناسی و چوب به مدت ۴ سال دایر بود و در سال ۱۳۷۹با مرمت اساسی شیروانی و زیرزمین آن در سال ۱۳۸۲به عنوان تنها موزه مردم‌شناسی مازندران شروع به کار کرد.

موزه بابل به بخش‌های باستان‌شناسی، مردم‌شناسی و یادمان‌های چوبی تقسیم می‌شود. بخش باستان‌شناسی شامل آثاری از دوره‌های پیش از تاریخ و اسلامی در یک اتاق و دو سالن در معرض دید است. از قدیمی‌ترین آثار دوران پیش از تاریخ این موزه ظروف سفالی قرمز رنگ منقوش اسماعیل‌آباد متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد است. همچنین سفال‌های منقوش هزاره چهارم و سوم پیش از میلاد از تپه حصار دامغان، سیلک کاشان و شوش را می‌توان در این موزه دید. ویترینی نیز به سفال خاکستری رنگ داغ‌دار تورنگ تپه و ظروف خاکستری مازندران در اواخر هزاره سوم و اواخر هزاره دوم پیش از میلاد اختصاص دارد. در یکی از سالن‌ها اشیایی از اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول پیش از میلاد تا دوره پارت و ساسانی موجود است. این آثار شامل مجسمه‌های سفالی، مفرغی، جنگ‌افزارهای مفرغی و ظروف سنگی است. بیشتر این اشیا از مناطق باستانی مازندران مانند بهشهر، ساری، قائم شهر، نکا و نور به‌دست آمده و بیانگر تمدن دیرپای مناطق باستانی خطه شمال است. سالن دوم موزه نیز به ارائه آثار اسلامی اختصاص یافته و آثاری چون ظروف سفالی لعاب‌دار از قرن سه تا ده هجری، آبگینه در اشکال تنگ، صراحی، پیاله و … است.