سیاست خارجی مهرداد دوم
در حدود ۱۱۵ ق.م «مهرداد دوم» شاه اشکانی، هیات سفارتی را که از جانب امپراتور چین اعزام شده بود؛ پذیرفت، دولت اشکانی با امپراتور مزبور معاهده‌ای منعقد کرد مبنی بر تامین تسهیلات بسیار در امور تجارت بین‌المللی که در آن، ایران به عنوان کشور ترانزیت، حلقه ارتباطی را که دارای اهمیت اساسی بود، تشکیل می‌داد. بیست سال بعد، مهرداد دوم در امور ارمنستان مداخله نمود، و «تیگران» را که مورد حمایت او بود، بر آنجا شاه کرد و بدین طریق فصلی جدید در تاریخ این کشور افتتاح نمود.
اندکی بعد «تیگران» شاه ارمنستان با «مهرداد ششم» اوپاتور پادشاه پونتوس متحد گردید. پادشاه مزبور بین ۱۱۲ تا ۹۳ ق.م حکومتی مقتدر شامل همه آسیای صغیر که با یونان همجوار بود تشکیل داده، و سال‌ها در برابر پیشروی‌های رومیان مقاومت کرده بود. مهرداد دوم، در برابر این اتحاد – که موجب تقویت ارمنستان گردید – حالت انتظار به خود گرفت، و نقش قوه تعادل را ایفا کرد. در سال ۹۶ ق.م رومیان به فرات رسیدند و مهرداد سفارتی به سوی آنان فرستاد و پیشنهادی برای اتحاد داد. «سیلا»، که از اهمیت و قدرت اشکانیان آگاه نبود، به فرستاده وی چندان اهانت کرد که شاه بزرگ رنجید، و به دو پادشاه بزرگ شرقی نزدیک شد. رفتار توهین آمیز روم در نخستین تماس خود با اشکانیان نشان داد، به بهای گرانی برای وی تمام شد.
در تشکیل شاهنشاهی اشکانی، «مهرداد اول» نقش کورش را ایفا کرد و «مهرداد دوم» نقش داریوش را. پادشاه نخستین، شاهنشاهی مزبور را از نظر متصرفات ارضی تشکیل داد، و پادشاه اخیر آن را تثبیت کرد و انتظام بخشید. وی ایران را به صورت قدرتی جهانی درآورد. تماس‌های او با روم در مغرب و چین در مشرق اهمیت کشور و عظمت نقش او را در حیات سیاسی و اقتصادی دنیای آن روز نشان می‌دهد و همین موجب شد که وی را به لقب شاهنشاه بخوانند.
