پادشاه گوگوکچون، نهمین فرمانروای گوگوریو

پادشاه گوگوکچون (وفات: ۱۹۷، حکومت: ۱۷۹ – ۱۹۷) نهمین فرمانروای گوگوریو بود. گوگوریو یکی از سه پادشاهی کره ای به حساب می آمد. نامش ناممو و دومین پسر سین ته هشتمین حکمران گوگوریو بود.

تولد و اوایل زندگی

اگرچه برادر بزرگترش گو بالگی در اصل ولیعهد بود، اما مقامات درباری از گوگوکچون حمایت کردند و وی در سال ۱۷۶ ولیعهد شد. اما این مسئله خطایی است که از اقتباس نادرست کیم بوسیک از واژه تونگ دیان حادث شده است که گمان می برد شخص یکسانی با پادشاه گوگوکچون باشد. فرضیه غالب در دانشگاه های علمی کره این بود که گوبالگی برادر بزرگتر پادشاه گوگوکچون و گوبالگی برادر بزرگتر پادشاه سانسانگ شخصیتی واحد هستند. اما امروزه آکادمی های تاریخی کره به این نتیجه رسیده اند که پادشاه گوگوکچون نه دومین پسر پادشاه سین ته، بلکه اولین پسر وی بود.

رسیدن به سلطنت و دستاوردها

او به سال ۱۷۹ زمانیکه پدرش فوت کرد پادشاه شد. گوگوکچون در سال ۱۸۴ برادر جوان ترش شاهزاده گه سو را به منظور دفاع در برابر قوای تهاجمی فرمانداری لیائودونگ از دودمان چینی هان فرستاد. با اینکه شاهزاده گه سو توانست ارتش دشمن را دفع کند، پادشاه بعدا قشون خویش را برای دفع قوای هان در سال ۱۸۴ رهبری کرد. گوگوکچون در داخل نیز شورش طبقه اشراف در سال ۱۹۱ را سرکوب نمود.

گوگوکچون در سال ۱۸۰ با بانو یو که دختر یو سو از قبیله جنابو بود پیمان زناشویی بست. این اقدام قدرت مرکزی را استحکام بخشید. بانو یو پس از مرگ شوهرش نیز ملکه ماند زیرا با برادر گوگوکچون که بعدها پادشاه سانسانگ لقب گرفت، ازدواج کرده بود. در طی سلطنت وی، نام پنج ” بو ” یا پنج خاندان قدرتمند منطقه ای به اسامی نواحی پادشاهی مرکزی اختصاص یافتند.

کشف استعدادها

پادشاه کشور را با دفع دشمنان خارجی و داخلی از نظر سیاسی به ثبات رساند. اما او به خاطر انتخاب های خردمندانه اش در زمان مدیریت امورات کشوری مشهورتر است. پس از سرکوب شورش ها، او به منظور اداره درست کشور نیاز به اشخاص جدید و متعهد و نه اشراف موجود را احساس کرد. پادشاه در سال ۱۹۱ انتصاب های بر پایه شایستگی در دولت انجام داد. آن تغییر بزرگی از شیوه اداره کشور بود که سابقا توسط اشراف اداره می شد. در نتیجه پادشاه توانست تا استعدادهای پنهان سراسر کشور را کشف کند.

ئول پاسو، رعیتی که نخست وزیر شد!

با استعدادترین این افراد ئول پاسو نام داشت که نخست وزیر لقب گرفت. ئول پاسو ریشه اشرافی نداشت، بلکه کشاورزی بود که بخاطر خرد و راستیش شهرت یافته بود. انتصاب غیر قابل پیش بینی یک کشاورز محض به عنوان نخست وزیر واکنش شدید اشراف را در برداشت. اما پادشاه از تصمیم خود برنگشت و هر چه بیشتر به نخست وزیر جدیدش اعتماد کرد. به پشتیبانی اعتماد پر صلابت پادشاه، نخست وزیر توانست تدابیر اصلاحاتی مختلفی را که آرزو داشت به پیش ببرد. در واقع ئول پاسو یک مقام دولتی صالح بود، اما ذکر این نکته خالی از لطف نیست که پادشاه توانایی وی را شناسایی کرد و فعالانه از وی حمایت کرد.

ئول پاسو به طرز موفقیت آمیزی به پادشاه در راستای مدیریت امورات کشوری به شیوه ای موثر یاری رساند. او مانع از انحصار قدرت توسط یک حزب خاص شد و داد و ستد غیر قانونی پست های دولتی را ممنوع کرد. او در انتخاب افراد با استعداد بسیار سخت گیر بود و یک سیستم آموزشی برای کمک به مردم به منظور یادگیری تاریخ، قانون، فرهنگ، موسیقی و هنر و همچنین هنرهای رزمی ترتیب داد. در حقیقت مردمان گوگوریو از یادگیری و خواندن کتب لذت می بردند. حتی افرادی مانند دربانان و آنهایی که به اسب های غذا می دادند و به پائین ترین طبقه اجتماع تعلق داشتند، در آرزوی آموزش فرزندانشان بودند.

خیرخواهی برای رعایا

بخشی در مورد پادشاه گوگوکچون در کتابی باستانی به نام تاریخچه سه پادشاهی ثبت شده است. پادشاه در حال عزیمت به شکار بود و با مردمی گرسنه در یک زمین کشاورزی روبرو شد. او بخشی از لباس ها و غذایش را به مردم فقیر بخشید و احساس کرد که در قبال گرسنگی مردم مسئول است. به عنوان بخشی از تلاش هایشان برای بهبود معیشت کشاورزان، پادشاه قانون جین ته که نوعی قانون وام جبرانی بود را معرفی کرد. بدون شک آن برجسته ترین دستاورد پادشاه بود. قانون جدید این امکان را به کشاورزان می داد که از مارس تا جولای از انبارهای دولتی غله به امانت بگیرند و در ماه اکتبر آنها را پس بدهند.

این سیستم سهم زیادی در تثبیت زندگی کشاورزان داشت و همچنین از افتادن کنترل رعایا بدست اشراف جلوگیری کرد، بنابراین  قدرت سلطنتی نیز حتی بیشتر تحکیم یافت. سیستم فوق توسط دودمان چوسون در حدود ۱۲۰۰ سال بعد با نام ” هوان گوک ” استمرار پیدا کرد. شایعات در مورد قانون جدید به قبایل اطراف گسترش یافت و مردمان عدیده ای در تقلای اسکان در گوگوریو برای اجتناب از جنگ و گرسنگی بودند.

مرگ وجانشینی

پادشاه گوگوکچون به مدت هجده سال بر پادشاهی اش حکومت کرد تا اینکه در سال ۱۹۷ درگذشت. اگرچه جلوس گوگوکچون نشانه ای از تغییر جانشینی برادر به برادر به جانشینی پدر به پسر بر حسب ارشدیت بود، اما برادرش سانسانگ جانشین او شد. نام پس ازمرگی گوگوکچون از منطقه خاکسپاریش یعنی گوگوکچون ون مشتق شده است.

کشور در خلال سلطنتش به ثبات سیاسی و اقتصادی دست یافت. پادشاه و زیر دست وفادارش ئول پاسو اعتبار زیادی به دست آورده اند.

خانواده

پدر: پادشاه سین ته

همسر: ملکه یو از خاندان یو (وی دختر یو سو بود)، آنها هیچ فرزندی نداشتند.