پادشاه بوجانگ از گوگوریو (متوفی ۶۸۲) (حکومت :۶۴۲—۶۶۸) ؛ بیست و هشتمین و آخرین پادشاه گوگوریو ( شمالی ترین پادشاهی در بین سه پادشاهی) بود. او توسط رهبری نظامی به نام یون گه سومون در تخت سلطنت قرار گرفت.حکومت وی زمانی که گوگوریو به دست نیروهای متحد پادشاهی کره ای شیلا و سلسله چینی تانگ افتاد، به پایان رسید.

مقدمه:

دوران حکومت وی بر گوگوریو در دو جلد اخر وقایع نامه گوگوریو در کتاب سامگوک ساگی ثبت شده است. نام اختصاص داده شده به پادشاه بوجانگ ، چانگ بود و همچنین او با نام پوچانگ نیز شناخته می شود.

بوجانگ پسر برادر جوان تر پادشاه پیشین یونگ نیو بود.در سال ۶۴۲، ژنرال یون گه سومون کودتایی انجام داده و پادشاه یونگ نیو و بسیاری از حامیانش را کشت.سپس بوجانگ در تخت پادشاهی قرار گرفت.

با هدف جلب نظر گوگوریو برای شرکت در یک تهاجم بر علیه بکجه، شیلا کیم چونچو را برای درخواست حضور سربازان گوگوریو فرستاد ولی گوگوریو موافقت نکرد.

برای بیشتر دوران سلطنتش، بوجانگ یک پادشاه دست نشانده بود که به عنوان پوششی برای مشروعیت حکومت نظامی یون گه سومون استفاده می شد.به عنوان مثال، او به تحریک یون از تائوئیسم حمایت نموده و فرمانی صادر نمود که در آن دستور سرکوب بودائیت را داده بود در حالی که او رسما یک بودایی بود.

گوگوریو بلایای طبیعی زیادی را در طول حکومت وی تجربه کرد.

دوران سلطنت:

گوگوریو با اتحاد با سومین پادشاهی کره ای یعنی بکجه، به جنگ با پادشاهی جنوبی شیلا ادامه داد.روابط احیا شده ی گوگوریو با پادشاهی وا در ژاپن موجب منزوی شدن بیشتر شیلا شد. در سال ۶۴۲، شیلا کیم چونچو را به منظور مذاکره بر سر یک قرار داد فرستاد اما زمانی که یون گه سومون برگرداندن منطقه ی سئول را طلب کرد،مذاکرات متوقف شد و این مسئله سبب شد تا شیلا سرانجام با سلسله تانگ متحد شود.

در سال ۶۴۵، امپراطور تایزونگ از تانگ تهاجمی عظیم بر علیه گوگوریو از دریا و خشکی ترتیب داد ولی یون گه سومون و یانگ مانچون این تهاجم و حملات کوچک بعدی تانگ را دفع نمودند.در سال ۶۴۵ ،گوگوریو به خیتان ها که متحد تانگ بودند حمله کرد.در سال ۶۵۵، گوگوریو و بکجه به شیلا یورش بردند.

پادشاهی بکجه سرانجام توسط شیلا و تانگ در سال ۶۶۰ سقوط نمود. یون گه سومون حملات بزرگ پیونگ یانگ در سال ۶۶۱ و نبرد رودخانه ی سالسو را در سال ۶۶۲ دفع نمود اما حال شیلا و تانگ در متمرکز کردن و شدت بخشیدن به تهاجماتشان بر علیه گوگوریو آزادتر بودند.در سال ۶۶۳ ، جنبش احیای بکجه بعد از اینکه رهبر آن بویو پونگ به گوگوریو پناهنده شد، به اتمام رسید.

بعد از مرگ یون گه سومون در سال ۶۶۶، بوجانگ برای دراختیار گرفتن کنترل کشور نا توان بود و در عوض کشور به دلیل منازعات جانشینی توسط پسران یون گه سومون در مسیر فروپاشی قرار داشت.

سقوط گوگوریو و پس از آن:

به موازات ادامه ی کشمکش های داخلی در گوگوریو، یون نام سِنگ به تانگ پناهنده شد و ۴۰ دژ نزدیک مرز تسلیم تانگ شدند در حالی که یون جونگ تو به شیلا پناهنده شد.

پایتخت گوگوریو در نهمین ماه قمری از سال ۶۶۸ به دست نیروهای تانگ و شیلا افتاد و پادشاه بوجانگ دستگیر شد. او توسط پادشاه تایزونگ از تانگ به سمت وزیر امور عامه منصوب شد.

تانگ با مشکلات زیادی از بابت حکومت بر ساکنان سابق گوگوریو و مقاومت شیلا در برابر باقی ماندن حضور نظامی تانگ در شبه جزیره کره روبرو بود.در سال ۶۶۷، تانگ بوجانگ را با عنوان ” پادشاه چوسون” اعلام کرد و او را مسئول فرمانداری لیائودونگ و ” ژنرال محافظ برای ارام کردن شرق” نامید.

اما پادشاه بوجانگ به تحریک شورش ها بر علیه تانگ در تلاش برای احیای گوگوریو ادامه داد و در این راه آوارگان گوگوریو را سازماندهی کرده و با قبایل مالگال متحد شد.او سرانجام در سال ۶۸۱ به سیچوان تبعید شد و سال بعد درگذشت.

به دلیل اینکه بوجانگ آخرین پادشاه گوگوریو بود، پس از مرگ وی نام معبدی دریافت نکرد.تلاش مختصری برای احیای گوگوریو توسط آنسونگ نیز وجود داشت اما وی سرانجام به شیلا تسلیم شد.