ویریه سونگ
ویریه سونگ نام دو مورد از پایتخت های اولیه بکجه (یکی از پادشاهی کره ای) بود. گمان می رود که هر دوی این پایتخت ها در ناحیه سئول امروزی قرار داشتند. بر اساس سامگوک ساگی (قدیمی ترین کتاب موجود از تاریخ کره که در قرن دوازدهم نوشته شده بود)، اونجو پسر جومونگ موسس گوگوریو کشور سیپجه (که بعدها تبدیل به بکجه شد) را در سال ۱۸ قبل از میلاد در ویریه سونگ تاسیس کرد، در حالیکه برادر بزرگترش بیریو کشور دیگری را در میچوهول واقع در منطقه ای غربی تر بنیان نهاد. غالبا باور بر این است که موقعیت میچوهول در شهر اینچون کنونی قرار داشت.
بعد از مدتی بیریو متوجه شد که زمین میچوهول برای سکنی گزیدن مردمش بسیار خشک و شور می باشد و از این روی با مردم خویش به سمت ویریه سونگ حرکت کرد (پس از مدت کوتاهی نام کشور از سیپجه به بکجه تغییر یافت). بعدها اونجو به خاطر قبایل مالگال در شمال و للانگ در شرق، پایتخت را در جهت جنوب منتقل کرد.
ویریه سونگ قبلی هابوک (شمال رودخانه) ویریه سونگ و گونه بعدی نیز هانام (جنوب رودخانه) ویریه سونگ نامیده می شدند. به اعتقاد بسیاری گمان می رود دیوارهای خاکی پونگنپ توسونگ و مونگچون توسونگ در سئول باقی مانده های هانام ویریه سونگ باشند.
در واقع حفاظت از اولین پایتخت بکجه بر عهده یک دیوار عظیم خاکی (ساخته شده از خاک فشرده، سنگ ریزه و رس) بود که محیطی در حدود ۳.۵ کیلومتر (۲ مایل) داشت. در بالای آخرین لایه خاکی دیوار، سنگ های برش خورده به ارتفاع ۱.۵ متر (۵ فوت) انباشته شده بودند. شهر دیواری به منظور محافظت بیشتر با رودخانه هان از یک سو و کانالی آبی یا خاکریز متصل به رودخانه در سوی دیگر محفوظ می ماند (این تدبیر شهر دیواری را به صورت مفیدی تبدیل به یک جزیره می کرد). شهر توسط یک سری از دروازه ها و پل ها به خشکی متصل می گشت.
بکجه در خلال دوران هانسونگ در برابر ماهان ها در جنوب و فرمانداری های شمالی چینی مانند دایفانگ که در تقلای نقض مرزهای خویش بودند، رشد کرد. بکجه در این فرآیند سیستم های سیاسی را اصلاح کرد و قلمرو خویش را تا ماهان و منطقه هوانگهه گسترش داد و به یک قدرت منطقه ای تبدیل شد.
ویریه سونگ تا سال ۴۷۵ به عنوان پایتخت بکجه به ایفای نقش پرداخت. در آن زمان جانگسو پادشاه گوگوریو به بکجه حمله و ویریه سونگ را به همراه کل ناحیه رودخانه هان تصرف کرد. در این کش و قوس پادشاه گائرو از بکجه نیز کشته شد. مونجو پادشاه بعدی بکجه غزم جنوب نمود و پایتخت جدید را در اونگجین (شهر گونگجو امروزی) بنا نهاد.
