دکتر هو ایم

هو ایم (۱۶۴۷-۱۵۷۰) که در شهر ناجو واقع در منطقه جولا جنوبی به دنیا آمد، پزشکی دانشمند از خاندان هانیانگ هو در خلال سلطنت پادشاه سونجو از سلسله چوسون در کره بود که به خاطر نقشش در توسعه طب سوزنی مشهور می باشد. او به عنوان بهترین پزشک طب سوزنی در تاریخ کره مشهور است. اگرچه هو ایم از طبقه اجتماعی پائینی بود، به لطف استعداد بی نظیر و لطف صمیمانه پادشاه به یک مقام رده بالا تبدیل شد.

پدرش هو اوک بوک شخصی عادی از شهرستان یانگ یانگ به شمار می رفت و به خاطر مهارتش در کار با فلوت و نغمه سرایی به شهرت رسیده بود. مادرش یک اشراف زاده به حساب می آمد و هفتمین نسل از نوادگان هو جو (که وزیری مدنی در طی سلطنت پادشاه سجونگ می باشد) بود. اما اجداداش پس از اینکه در توطئه بر علیه پادشاه سجو که سلطنت را از برادر زاده خردسالش پادشاه دنجونگ غصب کرده و او را کشته بود شرکت کردند، به طبقه اجتماعی بردگان تنزل یافتند.

او در سال ۱۶۰۹ فرمانی دریافت کرد و به منصب فرماندار نظامی ماجون منصوب شد ولی بعدها این موضوع با مخالفت وزیر رفاه اجتماعی روبرو گشت زیرا ایم جایگاهی به عنوان یک فرد عادی داشت.

در سال ۱۶۱۲ و زمانیکه ولیعهد گوانگهه در منطقه هجو حضور داشت، نام ایم هو به خاطر دریافت یک جایزه به علت دستاوردش ثبت شده است. اسم او در کتاب ” تاریخ مردم ” به همراه اسامی آنهایی که به عنوان اطبای همراه هو جون نامیده شده اند ثبت گردیده است. در سال ۱۶۱۶، او در شهر یونگ پیونگ مامور شد. وی در همان سال فرماندار منطقه ای یانگجو شد. او در سال ۱۶۲۲ سمت مشاور را در شهر نامیانگ دریافت کرد.

آثار:

• کتاب طب سوزنی و سوزاندن موکسا روی پوست بدن، ۱۶۴۴
• کتاب طب شرقی

این دو کتاب به شهرت بین المللی رسیدند و به عنوان بهترین کتاب های عملی در مورد طب سوزنی به چین و ژاپن معرفی شدند.

شخصیت:

حتی هو جون عالی ترین پزشک سلطنتی آن زمان نیز گفته بود که توانایی رقابت با طبیب جوان را در زمینه های طب سوزنی ندارد. در آن زمان هو جون ۵۸ ساله و هو ایم تنها ۳۴ ساله بودند. هو ایم نه تنها در کره بلکه در ژاپن و چین نیز به خاطر مدیریت درد با طب سوزنی و مانورهایش با این نوع از پزشکی به شهرت رسید. ” در مواردی که عضلات دست ها و پاها دچار گرفتگی و عدم تحرک می شدند، او چهار تا پنج عدد سوزن گرد را در عضلات بیمار فرو میکرد و به سایر پزشکان این امکان را می داد تا مفصل کج را قویا کشیده و مفاصل سفت را بپیچانند.”

بر اساس وقایع سالیانه سلسله چوسون، هو ایم متناوبا از تمکین به دستورات سلطنتی سر باز می زد. روزی پادشاه به وی دستور داد تا سریعا از ناجو در منطقه جولا به قصر بازگردد. اما او به دستور پادشاه گوش فرا نداد. وزرا دادخواستی را ترتیب دادند و از پادشاه خواستند تا طبیب گستاخ را به خاطر عدم وفاداریش مجازات کند اما پادشاه درخواست آنان را نپذیرفت.

در یک بخش دیگر از زندگی هو ایم می خوانیم که روزی پادشاه به تمامی اطبای طب سوزنی دستور داد تا صبح روز بعد زودتر از زمان همیشگی در محل کار خود حاضر شوند. سایر پزشکان به محض باز شدن دروازه در صبحگاه روز بعد با عجله وارد قصر شدند اما هو ایم به آهستگی در حال قدم زدن بود تا اینکه پس از چندین بار تحت فشار قرار گرفتن وارد کاخ شد. حتی سایر مقامات از رفتار بی پروایانه وی بهت زده شدند و وزرا یکبار دیگر درخواست مجازات او را کردند اما پادشاه تقاضای آنها را رد کرده و و حتی به خاطر رفتار مناسب به هو ایم پاداش داد.

پزشکی ژاپنی که کتاب وی را در سال ۱۷۲۵ ترجمه کرده است اظهار داشت: ” اطبای چوسون در زمینه طب سوزنی بهترین بودند و شهرت آنان حتی در چین نیز به گوش ها رسیده بود. زمانیکه من به قصد تحصیل به چوسون رفتم، آنان را در حالیکه این کتاب را به منظور آموزش طب سوزنی مطالعه می کردند یافتم. “  بر اساس مقدمه این کتاب، مهارت طب سوزنی منحصر به فرد هو ایم در حالیکه او تلاش می کرد در جوانی بیماری والدینش را درمان کند پدید آمد.

هو ایم در حالیکه پادشاه به علت افشای مکرر وضعیت سلامتی اش به وزرا توسط وی آزرده خاطر شده بود از کارش اخراج شد. پادشاه گوانگهه در آن سال با توطئه وزیرش عزل گردید و از این روی هو ایم نتوانست مجددا به عنوان پزشک سلطنتی به قصر بازگردد.