مجموعه آرامگاه های گوگوریو

آرامگاه های گوگوریو که به صورت رسمی مجموعه آرامگاه های گوگوریو نامیده می شود، مقبره هایی هستند که در کره شمالی قرار دارند. در جولای سال ۲۰۰۴ میلادی، آنها به اولین مکان میراث جهانی یونسکو در کشور تبدیل شدند. این مکان شامل ۳۰ آرامگاه منحصر به فرد متعلق به پادشاهی گوگوریو (یکی از سه پادشاهی کره ای) می باشد که در شهرهای پیونگ یانگ و نامپو قرار دارند. گوگوریو یکی از قدرتمندترین پادشاهی های کره ای در شمال شرقی چین و شبه جزیره کره بود که از سال ۳۷ قبل از میلاد تا قرن هفتم میلادی در این بخش از پهنه گیتی موجودیت داشت. این پادشاهی در حوالی سال ۳۷ قبل از میلادی در کره شمالی امروزی و بخشی از منچوری پدید آمد و پایتخت آن در سال ۴۲۷ میلادی به پیونگ یانگ انتقال یافت.

بسیاری از آرامگاه ها به مانند مقبره شماره سه آناک نقاشی های دیواری دارند. آرامگاه ها تقریبا تمام آن چیزی هستند که از این فرهنگ باقی مانده است. روی هم رفته بالغ بر ده هزار آرامگاه گوگوریو موجود است ولی تنها ۹۰ مورد از آنهایی که در کره و چین از دل خاک بیرون آمده اند، نقاشی دیواری دارند. مجموعه آرامگاه های گوگوریو که در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند، در بردارنده بخش اعظمی از این مقبره ها با نقاشی های دیواری هستند. گمان می رود که مجموعه به عنوان محل تدفین پادشاهان، ملکه ها و سایر اعضای خانواده سلطنتی مورد استفاده قرار می گرفت. نقاشی های یافت شده در آرامگاه ها بینش منحصر به فردی را در مورد زندگی روزمره، امورات نظامی و معماری دودمان گوگوریو ارائه می دهند. این گروه آرامگاه پادشاه دونگ میونگ را نیز در بر میگیرد.

نقاشی های دیواری به شدت رنگی هستند و زندگی روزمره و اساطیر کره ای آن زمان را به تصویر می کشند. ۷۰ نقاشی دیواری تا سال ۲۰۰۵ یافت شده اند که اکثرا در حوضه رودخانه ته دونگ در نزدیکی پینگ یانگ، ناحیه آناک در منطقه هوانگهه جنوبی، و در جیان واقع در منطقه جیلین چین قرار دارند.

درک ریشه ملت کره و روابط اولیه با چین در سایه مطالعه مجموعه آرامگاه ها گوگوریو پیشرفت چشمگیری داشته است.

ضوابط ذیل برای توجیه سزاواری آرامگاه های گوگوریو برای ثبت در فهرست میراث جهانی توسط یونسکو مورد توجه قرار گرفت:

• نقاشی های دیواری شاهکارهای عصر گوگوریو هستند. خود آرامگاه ها ظرفیت های مبتکرانه مهندسی را منعکس می کنند.
• این اماکن بینشی استثنایی در مورد فرهنگ گوگوریو در زمینه های زندگی روزمره و رسوم تدفینی را بدست می دهد.
• آرامگاه های گوگوریو نمونه مهمی از این گونه شناسی تدفینی هستند.
• رسوم فرهنگ گوگوریو در سرتاسر شرق آسیا و از جمله ژاپن تاثیر گذار بودند.

۲۳۶۰ مقبره منحصر به فرد در محل پادشاهی باستانی گوگوریو در خلال کار بر روی مخزن آب یون فنگ در ماه می سال ۲۰۰۶ کشف گردید. خرابه های یک شهر باستانی نیز در آن محل پیدا شد. در میان مخروبه ها دیواری از شهر موجود بود که یک و نیم متر ارتفاع و ۴ متر عرض داشت. شواهدی دال بر وجود یک خندق نیز وجود دارد. دوازده آرامگاه در داخل شهر پیدا شد.

معماری:

بالغ بر ده هزار آرامگاه گوگوریو از یک نوع یا انواع مختلف وجود دارد که گونه های اولیه شکل تل سنگ ها را با استفاده از سنگفرش های رودخانه به خود گرفته اند. آرامگاه های مربعی از قرن چهارم میلادی ساخته شدند و در داخل اهرامی ساخته شده از بلوک های سنگ تراش قرار گرفتند. آرامگاه های بعدی به شکل تپه های خاکی عظیم که اغلب آنها یک مبنای مستطیلی داشتند ساخته شدند. خاک به منظور مستحکم تر شدن و حفظ شکل ظاهری آن با آهک و سنگریزه های کوچک مخلوط می شد. لایه های اضافی سنگ و خاک رس با آهک و زغال مخلوط می گشتند و به منظور ضد آب شدن مقبره بلافاصله بر بالای اتاقک سنگی داخلی و زیر تپه خاکی اعمال می شد. این تدابیر باعث محافظت از نقاشی های دیواری موجود در داخل بسیاری از آرامگاه ها می گشت. حدود تپه می توانست با استفاده از سنگفرش های رودخانه مشخص شود اما بسیاری از این مشخصه ها مدت هاست که ناپدید شده اند.

در داخل تپه اتاقک های دال سنگی یا آجر چینی شده ای وجود دارند که دسترسی به آنها از طریق یک راهروی افقی مقدور است. دال سنگ های ضخیم که گرانیتی یا سنگ آهکی بودند، به این منظور بریده می شدند. مجددا برخی از اتاقک های داخلی توسط ملات آهک روکش دار می شدند و کانال های زه کشی داشتند که از آنها در برابر محیط طبیعی محافظت می کرد و آسیب های آبی را در طول اعصار به حداقل می رساند. کف اتاقک ها با مخلوطی از خاک، آهک، زغال، سنگ ریزه ها و شن پوشانده می شد، در حالی که کل مجموعه با ملات آهک همبند می گشت.

برخی از تپه ها یک اتاقک داشتند در حالیکه سایر تپه ها اتاق های اضافی نیز در جوار اتاقک تدفینی اصلی داشتند که با ستون های سنگی از یکدیگر جدا می شدند. راهروی ورودی می توانست مستقیما به اتاقک مقبره اصلی یا به یک اتاقک همجوار منتهی شود. تابوت یا تابوت ها ابتدا بر روی موانع سنگی و بعدها بر روی یک میز آهک کاری شده قرار می گرفتند تا از سطح زمین فاصله داشته باشند. گاها یک میز سنگی تعبیه شده بر روی دیوار وجود داشت که برای اشیای مذهبی مورد استفاده قرار می گرفت و همچنین از یک اجاق سنتی کوچک نیز استفاده میشد که ظاهرا در خدمت مراسم خاکسپاری بود. اتاقک اصلی با استفاده از درب سنگی تک طاقی یا دو طاقی بسته میشد. بسیاری از اتاقک های آرامگاه های گوگوریو در بر دارنده سرتیرهای سقفی با طراحی های گوناگون، ستون های هشت ظلعی نگه دارنده تیرهای سقفی عرضی سنگی، دیوارهای تو رفته، و حتی درب های سنگی محوری می شدند. بطور کلی طراحی آرامگاه ها ارتباط فرهنگی نزدیک بین گوگوریو و چین باستان را به نمایش می گذارد.

اگرچه بیشتر آرامگاه ها تپه های خاکی و نیمکره ای فروتنانه ای هستند که بر روی یک پایه مربعی با یک اتاقک داخلی منفرد مقبره از جنس سنگ ساخته شده اند، اما برخی از آرامگاه ها به طرز تماشایی باشکوه هستند. بزرگترین مقبره در پایتخت سابق گونگ نه (تونگ گو کنونی) قرار دارد و از این جهت که نام مشهور آن ” مقبره ژنرال ” است، گمان می رود متعلق به پادشاه گوانگتو کبیر (حکومت:۳۹۱- ۴۱۲ میلادی) بوده باشد. ابعاد این آرامگاه ۷۵ متر طول و ۱۱ متر ارتفاع می باشد و در ساخت آن از ۱۱۰۰ بلوک به ابعاد ۳ در ۵ متر استفاده شده است. همچنین این مقبره چهار بنای دولمن مانند در هر گوشه دارد. دیگر آرامگاه مهم متعلق به تونگ شو، اخرین حاکم ته بانگ می باشد. یک حکاکی تاریخ بنای مقبره را که در نزدیکی پیونگ یانگ قرار دارد به سال ۳۵۷ میلادی مربوط می داند. اتاقک مرکزی آن ۱۸ ستون سنگ آهکی و نقاشی های دیواری دارد؛ آن توسط ۴ اتاقک کوچکتر محصور شده است.

نقاشی های دیواری:

یک گونه هنری مهم گوگوریو نقاشی های دیواری نام داشت. در حدود ۸۰ آرامگاه گوگوریو در بر دارنده نقاشی های دیواری هستند که یا مستقیما بر اتاقک سنگی و یا بر روی کچ آهکی اعمال می شدند. رنگ های روشن و زمینه های سیال ویژگی معمول نقاشی های گوگوریو هستند. شاید مشهورترین نمونه زنده در مویون چونگ یا ” آرامگاه رقاص ها ” در گونگ نه یافت شود که متعلق به قرن پنجم میلادی می باشد. یکی از نقاشی های دیواری که نام مقبره از آن الهام گرفته شده است، ردیفی از رقاص های خدمتگذار را با بازوان برافراشته نشان می دهد که در حال خداحافظی کردن با ارباب خویش می باشند که منزل خانوادگی خود را سوار بر اسب ترک می کند. احتمالا این نقاشی استعاره ای از عزیمت وی به زندگی بعدی می باشد. رقاص ها رداهای آستین بلند یا کت ها و شلوارهای گره خورده در مچ پا پوشیده اند.

در چندین آرامگاه نقاشی های ساکنین واقعی وجود دارد و یکی از بهترین انواع محافظت شده گونه ای است که در اتاقک مجاور آرامگاه شماره سه آناک (متعلق به سال ۳۵۷ میلادی) موجود است. بر اساس کتیبه موجود در آرامگاه مرد به تصویر کشیده شده در نقاشی تونگ شو نام دارد که آخرین حاکم فرمانداری چینی ته بانگ بود. او در حال پذیرفتن مقامات و نشستن بر روی صندلی جواسانگ به تصویر کشیده شده است. این شخصیت کلاه دو تایی و ردای آستین دار پوشیده است و بادبزنی پر دار در دست دارد. مقامات مختلف در جمع با ابعاد متفاوتی به تصویر کشیده شده اند تا رتبه های متفاوتشان به خوبی به نمایش گذاشته شود.

منظره های شکار انتخاب های بسیار محبوبی برای منظره های نقاشی بودند و یکی از مشهورترین گونه ها در دیوارهای اتاقک خاکسپاری در داخل مقبره مویونگ چونگ یافت می شود. این منظره پویا از دو ناحیه متمایز که توسط یک بیشه درختان از همدیگر جدا شده اند تشکیل می شود. در سمت راست دو کالسکه وجود دارند که توسط گاوهایی کشیده می شوند، در حالیکه در سمت چپ شکارچیان در پشت اسب در حال پرتاب کردن تیرهایی به سمت گوزن در حال فرار و ببری هستند که بین درختان و کوهستان در حال جهیدن می باشد.

اتاقک های دیگر نقاشی هایی از مبارزان روی اسب، حیوانات اسطوره ای، مربیان حیوانات، بند بازان، مراسمات مذهبی، دسته های سیاسی، و بیشمار جزئیات از زندگی روزمره و معماری گوگوریو را دارند. به مانند طراحی معماری آنها، نقاشی های دیواری گوگوریو با صور فلکی نقاشی شده بر روی بسیاری از سقف ها، مهارهای سقفی که گل های لوتوس بسیار معمول در نقاشی بودایی بر روی آنها نقش بسته است، و از همه مهم تر تصاویر حیوانات چینی چهار جهت بر روی دیوارها، تاثیر پذیری بیشتری از چین را به نمایش می گذارند.

صور فلکی غالبا شامل یک خورشید و ماه می شوند که به ترتیب نشان دهنده شرق و غرب می باشد.  عموما خورشید با یک زاغ سه پا با تاج طاووسی در داخل یک چرخ تصویر سازی می شود در حالیکه ماه می توانست سه شکل مختلف به خود بگیرد: یک جفت وزغ، خرگوش، یا درختان دارچین، که مجددا در داخل یک چرخ قرار می گرفتند. آنها نمادهای مهم کشور بودند و ارتباط با شمنیسم و اهمیت طبیعت در فرهنگ اولیه کره را نشان می دهند. متداول ترین صور فلکی به تصویر کشیده شده صورت فلکی قوس و خرس بزرگ بودند و در کنار ارتباط با تائوئیسم (جایی که آنها به ترتیب مرگ و زندگی را به تصویر می کشند)، ارتباط نزدیکی که کره ای ها بین ستارگان و امورات انسانی را قائل بودند بیان می کند.

حیوانات چهار جهت در بسیاری از آرامگاه ها به شدت مشترک هستند و آنها اژدهای آبی (شرق)، ببر سفید (غرب)، ققنوس قرمز (جنوب)، و مار لاک پشتی سیاه (شمال) نام دارند. مخلوقی بر روی هر دیوار اتاقک اصلی مقبره نقاشی شده است که در تضاد با آرامگاه های چینی قرار دارد که در آنها این مخلوقات فقط در سقف ها ظاهر میشدند و در مجموع به عنوان محافظ عمل می کردند.  محتمل است که همانگونه که نقاشان کره ای از همتایان چینی خود فرا گرفته بودند، آنها به همین ترتیب معلومات خویش را به هنرمندان ژاپنی منتقل کردند زیرا بسیاری از آرامگاه های ژاپن در تزئینات هنریشان مشابه همتایان کره ای خود هستند.

آثار باستانی:

آرامگاه ها همچنین منبعی از آثار باستانی هستند اما گرایش به ساخت ورودی های افقی با دسترسی آسان این معنی را می دهد که مقابر گوگوریو مدت ها قبل غارت شده اند. برخی از معدود قطعات هنری باقی مانده شامل دو تاج برنزی طلا کاری شده و جواهرات (گوشواره ها، حلقه ها، دستبندها، و سنجاق سرها) به استادکاری سازندگانشان شهادت می دهند. نمونه های بسیار اندکی از سفالگری گوگوریو باقی مانده اند و دارای منشا نامشخصی می باشند. تعداد بیشماری مجسمه برنزی و برنزی زر اندود شده از بودا با ماندورلا شعله ور و در کنار آن  بودیساتواهای نشسته موجود است که تاثیر پذیری از وِی شمالی را نشان می دهد.