یانگ جونگ مو

اولین مدال طلای المپیک کره جنوبی:

بازی های المپیک ۲۰۱۲ لندن آغازی بر رقابت های سخت و فشرده هفده روزه بود. کره جنوبی پس از رهایی از حاکمیت استعماری ژاپنی ها اولین حضورش را در المپیک ها در سال ۱۹۴۸ در لندن تجربه کرد. کره جنوبی پس از ۶۴ سال برای المپیک تابستانی به لندن بازگشته است، جایی که ورزشکاران سراسر جهان برای ۳۰۲ مدال طلا در ۲۶ رشته ورزشی به رقابت خواهند پرداخت. کشور هدف ” ۱۰-۱۰ ” را برای خود در نظر گرفته است که شامل کسب حداقل ده مدال طلا و قرار گرفتن در جمع ده کشور نخست جدول رده بندی مدالی برای سومین المپیک متوالی است.

از اولین گام از این رویا در بیست و هشتم جولای که نخستین روز کامل از مسابقات المپیک لندن بود رونمایی شد. جین جونگ اوه تیرانداز تپانچه  در رقابت های ده متر تپانچه بادی با امتیاز کلی ۶۸۸.۲ به عنوان نخست دست یافت. جین با این پیروزی اولین مدال طلای کره جنوبی را در بازی های المپیک لندن کسب کرد و کشورش نخستین قدم را برای هدف ” ۱۰-۱۰ ” برداشت.

اما در حدود ۴۰ سال پیش یک مدال طلای المپیک چیزی بیشتر از یک سکوی پرتاب برای یک رویا بود.

مدال طلای یانگ جونگ مو معجزه و هیجان انگیز بود

در سوم آگوست سال ۱۹۷۶ یک روزنامه محلی تیتر صفحه نخست خویش را اینگونه نوشت: ” یک شاهکار با شکوه برای دستیابی به آرزوی طولانی مدت کشور. “ عبارت سیاه رنگ و بزرگ فوق تقریبا نصف صفحه را پوشانده بود. همچنین در صفحه مذکور تصویری از کشتی گیر یانگ جونگ مو در حالیکه سرافرازانه دستانش را در جایگاه مخصوص برندگان برافراشته بود نیز به چشم می خورد.

در اول آگوست ۱۹۷۶ اولین مدال طلای المپیک تاریخ کره جنوبی که مردم کره مدت ها به انتظار آن نشسته بودند، سرانجام در کشتی آزاد پر وزن مردان در سالن موریس ریچارد در شهر مونترال کانادا بدست آمد. این سالن جایی است که بیست و یکمین دوره المپیک تابستانی در آن برگزار می گردید.

سه کشتی گیر که از دور مقدماتی صعود کرده بودند به مسابقات گروه پایانی راه یافتند و یکی از آنها که بالاترین امتیاز را در این دور کسب می کرد می توانست به عنوان نخست دست یابد. در دور پایانی یانگ جونگ مو کشتی گیر کره جنوبی با جین دیویس از ایالات متحده و زوگین اویدوف از مغولستان روبرو شد. کشتی گیر اسطوره ای مغول ها دو عنوان قهرمانی متوالی را در رقابت های جهانی کسب کرده بود. یانگ در مسابقه اول با ضربه فنی از سد دیویس گذشت و سپس دیویس در رقابت بعدی با رای داور بر اویدوف چیره شد. از این رو برنده نهایی در مسابقه مابین یانگ و اویدوف تعیین می شد. یانگ بدون هیچ اخطاری به دور پایانی رسیده بود و او در موقعیت ایده آلی قرار داشت که می توانست مگر بدون باخت با اختلاف بیش از شش امتیاز یا با ضربه فنی مدال طلا را بدست آورد. اما او مصمم بود حتی در صورت باخت نیز در رقابت پایانی جوانمردانه پیکار کند. بنابراین وی از ابتدا حالت تهاجمی به خود گرفت. یانگ جونگ مو در بخش سوم از حریفش ۸-۶ پیش افتاده بود.

متاسفانه یانگ در لحظات پایانی محتمل یک ضد حمله شد و نتیجه را ۱۰-۸ به اویدوف واگذار کرد. اما آن یانگ جونگ مو بود که در پایان مورد تشویق حضار قرار گرفت و دستانش را در فضای سالن برافراشت. یانگ در مسابقه با اویدوف با اختلاف امتیاز شکست خورد اما سرانجام به علت اخطارهای کمتر به مدال طلا دست یافت.

مدال طلای آن روز اهمیت وافری داشت. سون کی چانگ دونده ماراتن کره ای توانسته بود تا در المپیک برلین در سال ۱۹۳۶ برنده مدال طلا شود اما او در سکوی اهدای مدال مجبور بود تا برافراشته شدن پرچم ژاپن را به نظاره بنشیند زیرا کره در آن زمان تحت حاکمیت استعماری ژاپنی ها قرار داشت. مدال طلای یانگ خاطره تلخ کره ای ها را از گذشته تاسف آور آنان پاک کرد. این سکوی پرتاب چشمگیر ۲۸ سال پس از شرکت ورزشکاران کره جنوبی در المپیک ۱۹۴۸ رقم خورد و بدین ترتیب پرچم ملی آنها (ته گیوک گی) برای اولین بار به اهتزاز درآمد.

یانگ در سکوی قهرمانی اشک های بی پایانی ریخت، در حالیکه پرچم کره جنوبی به موازات نواخته شدن سرود ملی آن بر بالای دیرک برافراشته شده بود. در حقیقت وی در چنان شرایط نا امید کننده ای بود که امکان داشت کشتی را برای همیشه رها کند.

غلبه بر بحران ها برای تبدیل شدن به اولین دارنده مدال طلای المپیک کشور

یانگ جونگ مو در ۲۸ فوریه سال ۱۹۵۳ در بوسان دیده به جهان گشود. کشتی را زمانی که یک دانش آموز دبیرستانی بود آغاز کرد. او در حدفاصل بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۹ در دسته پر وزن کشتی آزاد در کره کشتی گیر برتر بود.

یانگ در مسابقات ملی برای گزینش کشتی گیران به منظور شرکت در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ حائز عنوان برتر شد. اما او نتوانست عازم مونیخ شود زیرا شورای ورزش های کره بر اصل فرستادن ورزشکارانی با شانس بالا برای کسب یک مدال اصرار می کرد. یانگ صحنه کشتی را ترک گفت و به مدت حدود یکسال سرگردان بود.

کادر مربیگری همواره یانگ درمانده را ترغیب می کردند تا به عرصه کشتی بازگردد. او سرانجام خودش را جمع کرد و همه چیز را مجددا از سر گرفت. وی نسبتا کند بود و ” لاک پشت ” نامیده می شد. به منظور بهبود سرعت و غلبه بر محدودیت هایش، او بایست از دهکده ورزشکاران ته نیونگ تا کوهستان بورام ۸ کیلومتر پیاده روی کرده و برگردد. این در حالی است که یانگ بایست یک کاپشن ۱۵ کیلوگرمی را نیز با خود حمل می کرد.

سرانجام تلاش هایش مثمرثمر واقع شد. یانگ در سال ۱۹۷۴ مدال طلا را در ششمین دوره بازی های آسیایی در تهران کسب کرد و اولین مدال طلا المپیک کشور را در سال ۱۹۷۶ در مونترال به گردن آویخت. او در سال ۱۹۸۰ زمانیکه کره جنوبی المپیک ۱۹۸۰ موسکو را تحریم کرد بازنشست شد. از آن پس یانگ به تعلیم دانش آموزان دانشگاه دونگا مشغول شد تا به نسل جوان تر در استمرار صید مدال طلا در المپیک ها که خود آغازگر آن بود یاری رساند.