نبرد مرو شاه اسماعیل اول صفوی و مغولتباران (شیبانی)

نبرد مرو و آتش انتقام شاه اسماعیل صفوی بر سر مغول ها

پس از سه شکست ایرانیان از مغول ها (در زمان چنگیزخان، هلاکوخان و توقتمیش خان)، یکی دیگر از نوادگان قدرتمند چنگیز بنام شیبک خان شیبانی در اندیشه تحمیل چهارمین شکست به ایرانیان بود، اما با سد محکمی بنام شاه اسماعیل صفوی  برخورد کرد و لشگریانش تار و مار شدن و شیبک خان هم که تا قبل از حرکت ارتش صفویه بسیاری از مردم خراسان و آن ناحیه را کشته بود و حتی گفته شده تا دامغان و کرمان پیشروی کرده بود بلاخره به دست شاه ایران هلاکت رسید.

شاه اسماعیل در نامه ای به سلطان مصر(مملوکان مصر) تلویحا اشاره ای به مسئله تلافی فتوحات مغول کرده و مینویسد؛

((روز سادس شهر شعبان المعظم سنه ست عشر و تسعمائه))

یعنی : [ ۶ شعبان سال ۹۱۶ هجری]

با شیبک شیبانی شعبه ای از درخت کفر چنگیز خانی بود به جنگ پرداختیم و او و امیرانش را کشتیم و همگی ممالک ایران و توران به قبضه اقتدار و حیطه اختیار آمده، تمامی آن دیار از وجود آن گروه نابکار پاک گشت.

سردار شاه اسماعیل اول، (امیرنجم ثانی) هم پس از کشتن بسیاری از مغول های شمال شرق ایران میگوید :

حال اندک دلم تسلی(آرام) شد، عوض(تلافی) قتل عام چنگیز… را کردم.

با متن بالا می‌شود فهمید شاه اسماعیل اول صفوی خویشتن را یک شاه و فرد ایرانی می دانسته است، نه یک فرد ترکتبار یا  شخصی از تبار چنگیز خان و آغوزخان( اسطوره ماورا النهر و آسیای میانه و شمال چین) و از طرف دیگر روحیه وطن پرستی و ایرانی گری وی معلوم می‌شود. (از قبیل، قبل از شروع جنگ شاهنامه خواندن و….. )