یکی از محترم ترین افراد
مردمانی که تحت تعلیم آموزگارانی بزرگ قرار می گیرند می توانند به خردی دست یابند که راهنمای تمامی عمر آنان باشد. معلمین مانند قطب نمایی راه درست را به آنان نشان می دهند و مثل فانوسی تاریکی ها را روشن می سازند. چه کسی به عنوان شاخص ترین و تاثیر گذارترین آموزگار کره ای انتخاب خواهد شد؟
در یک نظر سنجی که بین ۱۵۰۰ متخصص در ۳۰ رشته مختلف منجمله سیاست، اقتصاد و جامعه شناسی انجام شد، پاسخ دهندگان دکتر جانگ کی ریو را به عنوان محترم ترین شخصیت در علم پزشکی معرفی کردند. هشتصد متخصص پزشکی کره ای نیز از جانگ به عنوان بزرگترین دکتر تمامی دوران در کره نام بردند. اما به راستی چرا وی چنین ارج و منزلت بالایی را نزد شاگردانش دارا است؟
پزشکی نابغه
او در سال ۱۹۱۱ در یونگ چون واقع در منطقه پیونگان شمالی دیده به جهان گشود. جانگ کی ریو در مدرسه ابتدایی اویسونگ حضور بهم رساند. این مدرسه توسط پدرش جانگ وون سوپ تاسیس شده بود که استاد چینی کلاسیک به شمار می رفت. وی در سال ۱۹۲۸ وارد کالج پزشکی گیونگ سونگ شد که سلف دانشکده پزشکی دانشگاه ملی سئول به حساب می آید. جانگ در سال ۱۹۳۲ به عنوان شاگرد اول کلاسش فارغ التحصیل شد.
او در سال ۱۹۳۲ با کیم بونگ سوک بزرگترین دختر دکتر کیم ها سیک پیوند زناشویی بست. آنها صاحب سه پسر و سه دختر شدند.
جانگ پس از آن یک مسیر شغلی هموار را پیمود بطوریکه وی به عنوان مدرس بخش جراحی در کالج مشغول به کار شد. اما او از قبول موقعیت های وسوسه کننده ای که می توانست حرفه موفقیت آمیزش را تضمین کند امتناع ورزید، فرصت های شغلی مثل مقام استادی در کالج و جراح ارشد در بیمارستان منطقه چانگ چونگ جنوبی. این اقدام بدین خاطر بود که جانگ قصد داشت به قولش به خدا برای وقف تمام زندگی خویش به مردمان فقیری که ممکن است بدون یافتن حتی یک شانس برای ملاقات با یک دکتر از دنیا بروند عمل کند. در حقیقت او این تصمیم را حتی قبل از ورودش به کالج گرفته بود. وی در سال ۱۹۴۰ تصمیم گرفت تا به یک بیمارستان مسیحی در پیونگ یانگ نقل مکان کند.
فعالیت ها در زمان جنگ کره
سه سال بعد، جانگ به عنوان پزشکی نابغه که برای اولین بار در کره به طور موفقیت آمیزی یک تومور را از یک بیمار سرطان کبد برداشت، توجه ها را به خود جلب کرد. او در سال ۱۹۴۷ شروع به کار به عنوان پروفسور بخش جراحی در کالج پزشکی پیونگ یانگ و جراح ارشد در بیمارستان وابسته به کالج نمود. اما زمانیکه جنگ کره در سال ۱۹۵۰ به وقوع پیوست، جانگ به بوسان رفت تا به پناهندگان محنت زده یاری رساند. وی سه خیمه از ارتش آمریکا به امانت گرفت و در سال ۱۹۵۱ سه کلینیک پزشکی رایگان موسوم به ” بیمارستان گوسپل ” در ناحیه یونگدو واقع در بوسان افتتاح کرد. این رویداد نشان می دهد وی چگونه شروع به پیمودن مسیر یک پزشک از خود گذشته که همواره در کنار بیماران فقیر می ایستد کرد.
در دسامبر ۱۹۵۰، زمانیکه سربازان سازمان ملل متحد و کره جنوبی پیونگ یانگ را پس گرفتند، جانگ سربازان مجروح را در یک بیمارستان دانشگاهی و بیمارستانی صحرایی مداوا می کرد. موقعی که ارتش کره جنوبی از پیونگ یانگ خارج شد، او یک آمبولانش حمل بیمار را به سمت جنوب برد. جانگ همسر و فرزندانش را در صفوف پناهندگان یافت اما نتوانست توقف کرده و خانواده اش را سوار کند زیرا بیماران اورژانسی در آمبولانس حاضر بودند. تنها دومین پسرش که به منظور تحویل بار سفرش آمده بود توانست با او به کره جنوبی بیاید. جانگ کی ریو از این موضوع به عنوان افسوس تمام زندگیش یاد می کرد.
هنر خیر اندیشی پزشکی
برای آنهایی که مجبور بودند به علت عدم استطاعت مالی دست از امیدهایشان برای دریافت درمان های مبتنی بر جراحی بکشند، جانگ با پرداخت هزینه از جیب خود به آنان کمک می کرد تا عمل شوند. برای بیمارانی که توانایی پرداخت صورتحساب های پزشکی خویش را نداشتند، او درب پشتی کلیک را به آنان نشان می داد تا مخفیانه از آن خارج شوند. همچنین جانگ در زمستان برای بیماران زیر شلواری می خرید. به او اسامی مستعار مختلفی مثل مسیح کوچک، آلبرت شوایتزر کره، نسخه امروزی هو جون، و ” دکتر جانگ، دلقک ” داده شده است.
پزشک دلسوز کوشید تا اذهان بیماران فقیر را با احترام و عشق عمیق به زندگی بشری التیام ببخشد. در سال ۱۹۵۹ زمانیکه مهارت های پزشکی برای مواجه با مشکلات کبدی خیلی توسعه نیافته بودند، جانگ اولین پزشک کره ای لقب گرفت که در برش بزرگ کبدی موفق شد. وی با این کامیابی افق های جدید را در درمان بیماری های کبدی گشود.
جانگ در سال ۱۹۶۸ تعاونی پزشکی صلیب آبی را بنیان نهاد. این تعاونی به عنوان اولین اتحادیه بیمه پزشکی کشور شناخته می شود. با پرداخت تنها ۷۰ وون که ارزان تر از یک پاکت سیگار بود، سیستم بیمه با شعار ” زمانیکه سالم هستید به یکدیگر کمک کنید، زمانیکه بیمار شدید کمک دریافت کنید “ کار خود را آغاز کرد. کره در سال ۱۹۸۹ به هجدهمین کشور در جهان و دومین در آسیا (پس از ژاپن) تبدیل شد که سیستم بیمه سلامت ملی را معرفی می کند. آن ریشه های خود را در تعاونی پزشکی صلیب آبی می جوید.
با تاسیس اتحادیه بیمه پزشکی، سرانجام رویای تمام عمر جانگ به واقعیت پیوست. او آرزو داشت تا هیچ مریضی وجود نداشته باشد که به علت بی پولی نتواند به ملاقات پزشک برود.
زندگی مبتنی بر تسهیم، فقری صادقانه در خانه پشت بامی ۴۹.۶ متر مربعی
به نشانه تقدیر از خدمات پزشکی گوناگون وی، جانگ در سال ۱۹۷۹ جایزه ماگسای سای و در سال ۱۹۹۵ جایزه ای برای پزشکانی که انسان دوستی را پیاده می کنند دریافت نمود. پس از مرگش در سال ۱۹۹۵، او عنوان پس از مرگی نشان لیاقت مدنی و مدال گل سرخ شارون را دریافت کرد. همچنین جانگ در سال ۲۰۰۵ وارد تالار مشاهیر علم و تکنولوژی کره شد.
اما زندگی شخصی وی بر خلاف زندگی حرفه ایش از شادی به دور بود. جانگ تا لحظه مرگش در ۸۶ سالگی کاملا به تنهایی زندگی کرد. وی همسر و پنج فرزندش را در طی جنگ کره در کره شمالی جا گذاشته بود. جانگ کی ریو در سراسر عمرش خانه ای از خودش نداشت و در اقامتگاه بیمارستان می زیست.
تمامی آن چیزی که وی در منزل پشت بامی اش به جای گذاشته بود یک روپوش پزشکی مندرس، عینک های سیاه و یک عکس از او و همسرش می باشد. اما نوشته هایش موجودیت پر شور او را منعکس می کند.
” من از روزی یک یک پزشک شدم هرگز مسئولیتم را نسبت به بیماران فقیر فراموش نکردم. اگر من تصمیمم را به یاد آورم زندگیم موفقیت آمیز خواهد شد. اما اگر نسبت به آن دچار نسیان شوم، حیات من شکست خواهد خورد.”
جانگ هدف زندگیش را ” عدم مالکیت و خدمت ” تنظیم و این هدف را در سراسر زندگیش عملیاتی کرد. چنانچه اسم مستعارش ” کوهستان مقدس ” نشان می دهد، او به مانند یک قدیس زندگی کرد. وی معلم بزرگی است که به ما در مورد معنای موفقیت حقیقی آگاهی می بخشد.
💙درود بر شما.✔بسیار عالی ✔خدا قوت.🎁
سلام علیکم. تشکر. لطف دارید.