آثار تاریخی زرند
آثار تاریخی زرند
این شهر در شمال استان کرمان واقع شده است.این شهر تاریخی در گذشته از شهرهای مهم و بزرگ استان کرمان بوده است.اما متاسفانه بخش زیادی از آثار تاریخی آن از طریق حوادثی از جمله زلزله و بی کفایتی مسئولین تخریب و نابود شد.ما در این مقاله قصد داریم به معرفی چند آثار تاریخی آن بپردازیم.
مقبره عبدالسلام زرندی
آرامگاه این عارف بزرگوار در مرکز منطقه ریحان زرند واقع شده است و قدمت آن به قرن هفتم هجری می رسد. این مقبره بنا به دلایلی دچار تخریب شده بود که اهالی محله ریحان به ویژه مرحوم کربلایی قاسم اقبالی و همسرش مرحومه حاجیه بی بی سلطان اقبالی که مرید و مخلص مرحوم شیخ بودند مقبره ایشان را بازسازی و حیا کردند.
مسجد حسینیه قلعه زرند
این مسجد در بخش جنوبی حسینیه بنا شده است و بنا به روایتی قدمت آن به اواخر دوران زندیه برمی گردد. ساختمان مسجد تشکیل شده از سالن، ایوان و تعدادی اتاق در قسمت جنوبی ساختمان می باشد. بنا به روایتی زمان احداث مسجد به ۸۰۰ سال قبل بازمی گردد. صفه مسجد نیز اغلب به عنوان مکانی برای عزاداری واحیا شب قدر استفاده می شود.
بازار وکیل
این بازار سر پوشیده در مقابل میدان مرکزی شهر زرند احداث شده است ودر های اصلی مسجد جامع در داخل بازار منسوب به وکیل الملک اول (محمد اسماعیل خان) فرمانروای دوان قاجاری می باشد.بنا به روایتی خانمی به نام حاجیه خانم این بازار را با قیمتی به ارزش ۱۵ تومان می خرد اما وقتی خبر فسخ قرارداد را از طرف حاکم شهر می شنود، این مکان را وقف می نماید.
برج زرندوئیه از آثار تاریخی زرند
با توجه به این اثر میتوان هنر معماری قرن اخیر را ملاحظه کرد.این برج قدمت تاریخی بالایی داردو در میانه قلعه ای کوچک بنا شده است و به فاصله ۶ کیلومتری از شمال زرند بنا شده است. برج زرندوئیه به جهت داشتن استحکام بالا و مصالح مقاوم در مقابل حوادث طبیعی همانند زلزله و فرسایش بدون هیچگونه خسارتی تا به امروز پا برجا مانده است.
مسجد حسینیه سقاخانه
حاج سید هدایت تهامی که بیش از ۷۵ سال از عمر خود را در نزدیکی حسینیه مذکور گذرانده و سالها به عنوان متولی به مسجد مذکور خدمت نموده، به نقل از اجداد خود می گوید: «یکی از قدیمی ترین مساجد زرند مسجد حسینیه سقاخانه بوده که توسط مرحوم حسین غنی زاده (حسین حسنی) معروف به حسین (سفید گر) که یکی از استادهای مجرب بوده ساخته شده و گچ کاری درون مسجد توسط مرحوم حسین عالم نساء که از کسبه درون حسینیه بشمار می رفته بر اساس نذری که کرده بود انجام گرفته است.
مسجد مذکور دارای دو درب زنانه و مردانه جداگانه در داخل کوچه بوده و مرحوم آیت اله شاهرخی امام جماعت مسجد جامع در برخی روزها نماز جماعت را در مسجد مذکور برپا می نمود حسینیه سقاخانه که در قدیم به آن حسینیه (کوچکو) می گفتند، بنا به اظهارات معمرین به چند قرن پیش بر می گردد به لحاظ ایجاد مکانی به عنوان (سقاخانه) و ارائه آب خنک به عابرین و رفع عطش ایشان با نام سالار شهیدان و حضرت ابوالفضل العباس (ع) به همین سبب مکان مذکور در نزد اهالی از مکانهای قابل احترام بشمار می رود. بطوریکه اموات خود را در قدیم در آن محل به خصوص در قسمت شرق حسینیه که دارای سالن کوچکی بود دفن می کردند. دو گلدسته کاشیکاری زیبا در بالای سقاخانه قرار داشت که مؤذن اوقات شرعی را اعلام می نمود و گاه صدایش تا روستای محمد آباد شنیده می شد. سنگاب بسیار قدیمی که گویا هنوز سالم باقی مانده موجود است.
درخت (پتگ) بزرگی در میان حسینیه قرار داشت که سایه سنگین آن تمام محوطه حسینیه را فرا می گرفت. درخت مذکور که قبل از پیدایش آب قنات زرندوئیه که در حسینیه جریان داشت، از آب چاه آبیاری می شد و با خشک شدن قنات، آن هم خشک می شود.
