تصاویر مجسمه «ابوالهول»
اسرارآمیز بودن ابوالهل احتمالاً در ارتباط با تعهد و ادای سوگند هنرمندان و خالقین اساطیر است که بر اساس آن موظف به حفظ اسرار و رموز عقاید و اندیشه‌های فرهنگی و عرفانی آثار خود بوده‌اند.
این موجود افسانه‌ای بیش از هر پدیده دیگری در ادبیات و فرهنگ، اقتدار اسطوره‌ای خود را تثبیت نموده و به نماد اعلی و عمیق علم و دانائی و همچنین نمودی از هلاک و نیستی شهرت یافته‌است.
آن چیزی که اغلبمان با نام “مجسمه ابوالهول” می‌شناسیم، در حقیقت نمونه شاخصی از مجموعه بسیار زیاد این نوع مجسمه در مصر است که از دوران باستان به جا مانده؛ نمونه‌ای با ۱۷ متر ارتفاع و ۳۹ متر طول که تقریبا بی همتاست.
به گزارش «تاریخ ما»، ابوالهول (به لاتین Sphinx) نام غول افسانه‌های مصر باستان است که از ترکیب پیکر شیر و سر انسان تشکیل شده است؛
مجسمه‌ای که گاه به بال پرندگانی چون عقاب هم مزین میشده و در مواردی کله گربه یا حیوانی شبیه به آن برایش تراشیده میشده است و برخی آن را مظهر آفتاب لقب داده‌اند و بسیاری هم به کارکرد محافظتی آن از دید گذشتگان اشاره کرده‌اند.
اما شهرت ابوالهول فارغ از جثه بزرگش شاید بیشتر به این دلیل باشد که در کنار اهرام بزرگ به جای مانده از مصر باستان قرار گرفته و به نگهبانی شباهت یافته که در حال مراقبت از یکی از بزرگترین میراث تاریخی جهان است؛
این مجسمه غول پیکر در کنار دومین هرم بزرگ (با نام خِفرع) از مجموعه اهرام جیزه در حاشیه شمالی شهر امروزی قاهره قرار گرفته است.
شاید خالی از لطف نباشد که به روایت تصویر سری بزنیم به مجسمه‌ای که نگهبان تنها بازمانده عجایب هفت‌گانه جهان (هرم بزرگ خوفو) و همزادهایش است؛
این تصویر در سال ۱۸۸۰ میلادی و توسط “هنری بیچارد” گرفته شده است؛ همانگونه که دیده می‌شود، بخش بزرگی از مجسمه در زیر شن‌های بیابان محو شده است
در پشت مجسمه و در سمت چپ، هرم خفرع، دومین هرم از نظر بزرگی دیده می‌شود که سالم‌ترین شکل هرمی را در میان سه هرم جیزه حفظ کرده است.
این تصویر هم در که در موزه عکاسی کمبریج نگهداری می‌شود، احتمالا در سال ۱۸۹۹ گرفته شده است؛ هرچند این تاریخ با زمان آغاز اکتشافات در محدوده اهرام جیزه (سال ۱۹۲۵ میلادی) همخوانی ندارد!
اتمام حفاری ها نشان داد که ابوالهول خیلی بزرگتر از آن چیزی بوده که تا یک قرن پیش به نظر می‌رسیده است.
