گسترش منتره یانه

گسترش منتره یانه. در اواخر هزاره اول میلادى، منتره یانه در سراسر جهان بودایى کاملا گسترش یافت. این آیین را به سرى لانکا و آسیاى جنوب شرقى آوردند و در اندونزى نیز نفوذ زیادى پیدا کرد. منتریانه اینک در هیچ یک از این مناطق حضور ندارد، اگرچه بسیارى از نشانه هاى تأثیر آن را مى توان دید. این آیین عمدتاً در مناطق زیر نفوذ آیین بوداى تبّتى باقى ماند.

اما چند استثنا وجود دارد; زیرا کوکایى اینک یکى از فرقه هاى بزرگ ژاپنى است. شین گون را مى توان تلفیقى از یک مرحله کهن تر منتریانه با مکتب هاى نظرى چینى به شمار آورد. اما ذاتاً رویه و سرشتى تنترى دارد، اگرچه از اصول اخلاقى رایج فاصله نمى گیرد. تن دایى (شاخه ژاپنى مکتب تیئن تایى) نیز عناصر اصلى آیینى و عملى تنترى را، هم از خود کوبوـ دایشى و هم مستقیماً از چین گرفت. در پایان باید بدانیم، که سنّت تنترى تا حدى در آیین بوداى کره باقى مانده است ]۲۲: ۳۸۹ ـ ۹۰: ۲۳; ۴۵; ۵۸[.