سیمون بولیوار در ۲۴ ژوییه ۱۷۸۳ در یک خانواده مرفه در ونزوئلا به دنیا آمد. او نهضت‌های مستقل مختلفی را در امریکای جنوبی رهبری کرد که از آنها با عنوان “جنگ‌های بولیوار” یاد می‌کنند. با این مقاله از تاریخ ما همراه باشید تا با این مرد آزادیخواه بیشتر آشنا شوید.
سیمون به قصد تحصیل در اروپا، موقتا وطن را ترک کرد. در اروپا با ماریا ترزا آلایزا ازدواج کرد. ماریا که دختری از یک خانواده معتبر و برجسته اسپانیولی بود، در همان سال اول ازدواج‌شان از دنیا رفت و سیمون بعد از او هرگز ازدواج نکرد. سیمون از عنفوان جوانی در این فکر بود که چه می‌شد اگر امریکای جنوبی از استعمار اسپانیا رهایی می‌یافت …
به محض بازگشت به ونزوئلا در سال ۱۸۰۷، سیمون بولیوار دریافت که اسپانیا به خاطر یورش‌های ارتش ناپلئون تضعیف شده است. با شروع سال ۱۸۰۸، او رهبری جنبش‌های مستقل و احزاب مقاومت را در امریکای لاتین بر عهده گرفت. در سال ۱۸۱۳، تلاش‌های بولیوار به اولین موفقیت انجامید، زمام کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، را به دست گرفت و اعلام کرد که اکنون ونزوئلا از سلطه اسپانیا آزاد شده است.
سیمون بولیوار رهبر جنبش استقلال طلبانه
بولیوار به تحرکات آزادی خواهانه‌اش ادامه داد و موفق شد که پرو، اکوادور، پاناما، کلمبیا و بولیوی را آزاد کند. جالب است بدانید که کشور بولیوی را بعد از بولیوار به این نام می‌خوانند. اگر چه بولیوار بعد از آزادی هر یک از این کشورها، خود را رئیس جمهور آن کشور می‌خواند، اما بیشتر شبیه به دیکتاتورها رفتار می‌کرد تا رئیس جمهورها.
بولیوار می‌خواست تمامی منطقه امریکای لاتین را تحت نام “کلمبیای بزرگ” متحد کند. او بدون معطلی، یک قانون اساسی برای کشور “کلمبیای بزرگ” تدوین کرد که او را به عنوان پیشوای مادام العمر معرفی می‌کرد. طبق این قانون، بولیوار محق بود که بعد از خودش، جانشینی به عنوان پیشوای جدید برگزیند. اما بولیوار به خاطر پاره‌ای از نزاع‌های داخلی در کشورهای منطقه، به بن بست رسید. رفته رفته محبوبیت بولیوار در نزد مردم کمرنگ و کمرنگ تر شد تا اینکه در سال ۱۸۳۰ بر اثر گسترده تر شدن موج اعتراض‌ها، از ریاست جمهوری استعفا کرد.
ونزوئلا و گرانادای جدید (۱۸۰۷–۱۸۲۱)
بولیوار در سال ۱۸۰۷ به ونزوئلا بازگشت. پس از کودتایی در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۸۱۰، ونزوئلا بعد از تشکیل شورای عالی نظامی کاراکاس و سرنگونی سلطه استعماری به استقلال دوفاکتو دست یافت. شورای عالی نظامی برای به رسمیت شناخته شدن و دریافت کمک هیأتی را به بریتانیا فرستاد. این هیئت با ریاست بولیوار و دو فرد دیگر بنام‌های آندرس بلیو و لوئیس لوپز مندز با فرانسیسکو د میراندا ملاقات و او را متقاعد کردند تا به سرزمین مادری خود برگردد.
مبارزه جدی استقلال‌طلبانه در ۱۸۱۰
مبارزهٔ جدی استقلال‌طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در ۱۸۱۰ آغاز گشت و فرماندهی آنرا ژنرال فرانسیسکو د میراندا به‌عهده داشت. او از بولیوار دعوت به همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادیخواه ونزوئلا با درجه سرگردی کرد. بولیوار به این سپاه آزادی‌طلب پیوست. از آوریل سال ۱۸۱۰، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمدهٔ جنبش آزادی‌بخش ونزوئلا تبدیل شد.
اولین جمهوری ونزوئلا، ۱۸۱۲–۱۸۱۱
در سال ۱۸۱۱، یک هیئت از شورای عالی نظامی که بولیوار هم با آنها بود به همراه تعدادی در لا گواایرا با میراندا ملاقات کرد. در جنگی به فرماندهی میراندا، بولیوار به درجه سرهنگی رسید و در سال ۱۸۱۲ فرمانده پورتو کابلیو شد.
جمهوری دوم ونزوئلا، ۱۸۱۳–۱۸۱۴
در تاریخ ۲۴ مه، بولیوار وارد مریدا شد، جایی که او به عنوان آزادیخواه توصیف شد. در روز ۱۵ ژوئن، بولیوار فرمان جنگ تا سرحد مرگ را صادر کرد، بر اساس این فرمان هر اسپانیایی که به طور جدی از استقلال حمایت نمی‌کرد می‌توانست کشته شود. کاراکاس در ۶ اوت ۱۸۱۳ دوباره تصرف شد و بولیوار به عنوان آزادی بخش وارد این شهر شد و جمهوری دوم ونزوئلا را تأسیس کرد.
بولیوار در سال ۱۳۱۶-زمان تبعید در هائیتی
تصرف بوگوتا و آنگوستورا
در سال ۱۸۱۴ او با یک نیروی کلمبیایی، بوگوتا را تصرف کرد. میهن پرستان ونزوئلایی با کمبود نیرو و ادوات جنگی بودند و در نتیجه بولیوار مجدداً شکست خورد و بهجامائیکا عقب‌نشینی کرد.
در سال ۱۸۱۵، پس از بروز اختلافات سیاسی و نظامی با دولت کاراگانا، بولیوار از جامائیکا فرار کرد وی پس از اقدام تروریستی در جامائیکا، به هائیتی رفت که مورد حمایت در آن کشور بود. او از الکساندر پایتون، رئیس جمهور کشور تازه استقلال یافته، د درخواست کمک کرد. در هائیتی او نیرویی را سازماندهی کرد و در سال ۱۸۱۶ در ونزوئلا فرود آمد و آنگوستورا که در حال حاضر نامش سیوداد بولیوار پایتخت ایالت بولیوار در جنوب شرق ونزوئلا است را تصرف کرد.
سیمون بولیوار تصمیم گرفت به اروپا بازگردد. اما در حین سفر دریایی، در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ بر اثر بیماری سل درگذشت. بولیوار هرگز فرزندی نداشت و نسلی بعد از او باقی نماند.
به پاس خدمات سیمون بولیوار، مجسمه‌ها و یادبودهای فراوانی برای بزرگداشت او در سراسر قاره امریکای جنوبی به چشم می‌خورد. در تهران هم خیابانی به نام “سیمون بولیوار” وجود دارد که در منطقه جنت آباد واقع است. لازم به ذکر است که دو کشور در امریکای جنوبی نام خود را از بولیوار وام گرفته‌اند: بولیوی و ونزوئلا. بولیوی که به وضوح از “بولیوار” ریشه گرفته است و نام رسمی ونزوئلا هم “جمهوری بولیواری ونزوئلا” است.
نبش قبر سیمون بولیوار
دولت ونزوئلا به منظور آغاز تحقیقات بر روی علت مرگ سیمون بولیوار قهرمان ملی ونزوئلا، بقایای جسد وی را از آرامگاه او در کاراکاس بیرون آوردند. شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان تصاویری را از بررسی بقایای جنازه سیمون بولیوار قهرمان ملی ونزوئلا توسط پزشکان منتشر کرد.در تصاویر پخش شده از این شبکه تلویزیونی پزشکان و محققان در حال بررسی باقیمانده جنازه بولیوار پس از نبش قبر وی که به منظور تحقیقات بیشتر دولت ونزوئلا صورت گرفته، دیده می‌شوند.
باور عمومی در ونزوئلا تاکنون بر این بوده که سیمون بولیوار که در سال ۱۷۸۳ در کاراکاس به دنیا آمده بود، در سال ۱۸۳۰ بر اثر بیماری سل درگذشته است اما هوگو چاوز بر این موضوع تاکید دارد که بولیوار از سوی دشمنانش به قتل رسیده و بر اثر بیماری نمرده است.
اصرار هوگو چاوز بر این موضوع موجب آن شد تا دولت ونزوئلا تحقیقات خود بر روی این موضوع را آغاز کرده و در همین راستا اقدام به نبش قبر او کردند تا کارشناسان پزشکی قانونی، بررسی خود بر روی بقایای وی را آغاز کنند. رییس‌جمهور ونزوئلا همزمان با تماشای تصاویر نبش قبر بولیوار و بیرون آوردن بقایای وی، در صفحه توئیتر خود اعلام کرد که با دیدن استخوان‌های قهرمان ملی ونزوئلا اشک ریخته است.
سیمون بولیوار کجای تهران است
در یک دور مذاکرات مشترک بین روسای جمهور ایران و ونزوئلا، همچنین مذاکرات مشترک بین هیات های بلند پایه دو کشور، نامگذاری خیابان سیمون بولیوار انجام شد. این خیابان در محدوده‌ی انتهای خیابان آیت الله اشرفی اصفهانی تهران واقع شده است.
فیلم معرفی سیمون بولیوار
*ممنون که با تاریخ ما همراه بودید
