تاریخچه تپه یحیی

تپه یحیی -هزاره پنجم-دوره استقرار در روستا

این تپه در دره سوغون در ۳۰ کیلومتری شمال شرق دولت آباد در جنوب کرمان قرار دارد. آثار این تپه از دوره استقرار در روستاها شروع می شود.

قدیمی ترین ساکنان تپه یحیی، دیوار خانه های خود را که از اتاقهای کوچک تشکیل می شد، از خشتهای دست ساز بنا کرده بودند. احتمالا تدفین در کف اتاقهای مسکونی انجام می گرفت. دیوارها را به رنگ قرمز رنگ آمیزی می کردند و کف خانه را کاهگل می زدند.

آزمایشات کربن بر مواد باقی مانده از این تپه، سال ۴۳۰۲ پیش از میلاد را نشان می دهد. از این منطقه اشیای ساخته شده با سنگ صابون به مناطق دیگر صادر می شد.

همزمان با دوره چهارم  زندگی در یحیی (۳۵۰۰ پیش ازمیلاد) خط پدیدار شد. در معماری این دوره، بناها بزرگتر و وسیعتر ساخته شده اند. داخل این اتاقها ۶ لوح گلی، ۲۴ مهرگلی و تعدادی مهر استوانه ای با نوشته هایی به خط ایلامی مربوط به رسیدهای اقتصادی به دست آمد.

از میان آثار باقیمانده از دوره چهارم تعدادی ابزار و وسایل مفرغی به دست آمد که شباهت زیادی به اشیای مشابه از موهنجودارو، دره شرقی سند ، ماری و بین النهرین دارند.

سکونت اهالی در این محل تا حدود سال ۲۲۰۰ پیش از میلاد ادامه یافت اما ناگهان متوقف شد و در عصر آهن (حدود ۱۰۰۰ پیش از میلاد) اقوام تازه ای به منقطه وارد و در آنجا ساکن شدند. از ویژگیهای عصر آهن در تپه یحیی ، شباهت میان بناها و سفالهای این محل با بناها و سفالهای عصر آهن در شمال غربی ایران است.

نمونه خط-آثار کشف شده در تپه یحیی- موزه ملی ایران

مهر استامپی- تپه یحیی- هزاره سوم پیش از میلاد- موزه ملی ایران