مرور رده

تاریخ ایران پس از اسلام

عزاداری محرم در دوره صفویه

فیگوئرا سفیر اسپانیایی در سفرنامه خود در باب عزاداری ایرانیان در ایام محرم در دوره صفویه مطالبی گفته است. او در زمستان (۱۰۲۸ق / ١٦١٩م) شاهد عزاداری ایرانیان برای امام حسین بوده است. او در این زمان در اصفهان منزلی نزدیک مسجد بزرگ شهر داشت و

ریشه های عزاداری محرم و عاشورا

شعار هایی که چند قرن است شیعیان برپا میدارند، به وسیله آل بویه آغاز گردید. توجه آل بویه به شعارهای مذهب شیعه و برپا داشتن آنها ، ناشی از علاقه نسبت به اهل بیت و ضدیت با اعمال بنی امیه بود. از جمله کارهای بنی امیه این بود که روز عاشورا را

اهمیت و ارزش انقلاب ملی مشروطه ایران

نهضت مشروطه‌خواهی در میان برخی از افراد روشنفکر از طبقات مختلف ایران هنگامی آغاز شد که در سراسر قاره‌ی پهناور آسیا، جز کشور ژاپن، همه جا رژیم خشن حکومت مطلقه فردی برقرار و قسمتی از این قاره‌ی عظیم در سلک مستعمرات و مستملکات دول زورمند

سه اقدام فتحعلی شاه در مقابل عثمانی ها

مقدمه فتحعلی شاه ، پادشاهی بود که اشتباهات زیادی در کارنامه اش موجود می‌باشد که دو ننگ نامه به نام عهدنامه گلستان و عهد نامه ترکمن چای ،گل سر سبد این اشتباهات میباشد، چند اقدام این شاه که در رادیو و تلوزیون و کلا مستند های تاریخی و

شبیه خوانی واقعه کربلا در دوره آل بویه

در روز عاشورا اهالی محله کرخ بغداد دسته راه می انداختند و به طور سیار عزاداری میکردند. به طوری که از متحوای نوشته ابن اثیر و ابن کثیر معلوم میشود شیعیان محله کرخ شبیه واقعه کربلا را نشان میدادند. این دو مورخ در وقایع سال ۳۶۳ گویند : در

سرنوشت فتحعلی خان داغستانی(وزیراعظم)و داستان یک خیانت که منجر به فاجعه شد

مقدمه وزیر اعظم شاه سلطان حسین اول صفوی در اصفهان شخصی به نام فتحعلی خان اهل داغستان بود که اتفاقا مذهبش بر خلاف مذهب رسمی ایران یعنی از اهل سنت بود این وزیر با تمام تلاش هایی که میکرد فقط و فقط میخواست پایه های حکومت که توسط هوتکیان و

تصویری نایاب از تخت جمشید در دوران قاجار؛ ۱۲۰ سال قبل

در عکس زیر همچنان می‌توانید وضعیت تخت جمشید در دوره قاجار را ببینید. درست زمانی که هنوز کاوشگران فعالیتشان را برای بیرون آوردن قسمت های مخفی این مجموعه شگفت آور از زیر زمین شروع نکرده بودند. بررسی‌های باستان شناسی نشان می‌دهد که

اسدالله اصفهانی‌، شمشیرساز مشهور ‌عهد شاه عباس صفوی

اسدالله‌ اصفهانی‌ و شمشیرهای‌ ساخته دست او در دهه نخست‌ نیمه دوم‌ سده ۱۳ قمری آوازه بسیار داشته‌ اند. این‌ آوازه نزد اروپاییان‌ مشتاق به‌ جنگ‌افزارهای‌ ایرانی‌ به‌ نیمه دوم‌ سده ۱۹ میلادی می‌رسد.